هوش مصنوعی:
شاعر از احساس خجالت و لرزش سخن می‌گوید و ساغر خود را به زمین می‌ریزد. سپس به تشابه خود و دریا اشاره می‌کند که هر دو گوهر یکدیگر را نمایان کرده‌اند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. درک این اشعار نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی دارد.
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۷
ریخت از رعشهٔ خجلت به زمین ساغر خویش
ما و دریا چو نمودیم به هم گوهر خویش
ما و دریا چو نمودیم به هم گوهر خویش
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۶
گوهر بعدی:تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
