هوش مصنوعی:
شاعر خود را به شبنمی گرانجان در باغی تشبیه میکند که حتی در فصل خزان (پاییز) به امید بهار آینده به خواب شیرین میرود.
رده سنی:
14+
محتوا دارای مفاهیم عرفانی و استعاری است که برای درک کامل آن، مخاطب به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد.
تکبیت شمارهٔ ۱۱۹۱
درین ریاض من آن شبنم گرانجانم
که در خزان به شکرخواب نوبهار روم
که در خزان به شکرخواب نوبهار روم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تکبیت شمارهٔ ۱۱۹۰
گوهر بعدی:تکبیت شمارهٔ ۱۱۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.