هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، شاعر بزرگ فارسی، به توصیف لحظات شاد و مستانه در کنار دوستان و شراب می‌پردازد. او از زیبایی‌های طبیعت، موسیقی، و شادی‌های زندگی سخن می‌گوید و از فرصت‌های گذرای زندگی لذت می‌برد. همچنین، اشاره‌ای به عشق و زیبایی دارد و از تأثیر شراب و موسیقی بر روح و روان انسان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عرفانی و شراب‌خواری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق از مفاهیم شعری و عرفانی آن نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲

صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب
فرصتی زین به کجا باشد بده جام شراب

خانه بی‌تشویش و ساقی یار و مطرب نکته‌گوی
موسم عیش است و دور ساغر و عهد شباب

از پی تفریح طبع و زیور حسن طرب
خوش بود ترکیب زرین جام با لعل مذاب

از خیال لطف می مشاطهٔ چالاک طبع
در ضمیر برگ گل خوش می‌کند پنهان گلاب

شاهد و مطرب به دست‌افشان و مستان پایکوب
غمزهٔ ساقی ز چشم می‌پرستان برده خواب

تا شد آن مه مشتری درهای حافظ را به نقد
می‌رسد هر دم به گوش زهره گلبانگ رباب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.