هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از حافظ، زیبایی معشوق و تأثیر آن بر عاشق را توصیف می‌کند. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند لب شیرین، زلف مشک‌افشان، و چهرهٔ ماه‌گونه، عشق و شیفتگی خود را بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به داستان‌های عاشقانهٔ مشهور مانند فرهاد و شیرین دارد و در پایان بر حقیقت عشق تأکید می‌ورزد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و ادبی نیاز به دانش پیشینه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۱۰

صورت خوبت نگارا خوش به آیین بسته‌اند
گوییا نقش لبت از جان شیرین بسته‌اند

از برای مقدم خیل و خیالت مردمان
زاشک رنگین در دیار دیده آیین بسته‌اند

کار زلف توست مشک‌افشانی و نظارگان
مصلحت را تهمتی بر نافهٔ چین بسته‌اند

یارب آن روی است و در پیرامنش بند کلاه
یا به گرد ماه تابان عقد پروین بسته‌اند

خط سبز و عارضت را نقش بندان خطا
سایبان از عنبر تر گرد نسرین بسته‌اند

جمله وصف عشق من بودست و حسن روی تو
آن حکایتها که بر فرهاد و شیرین بسته‌اند

حافظا محض حقیقت گوی یعنی سر عشق
غیر از این گویی خیالاتی به تخمین بسته‌اند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.