هوش مصنوعی: این متن به نکوهش دنیادوستی و غفلت از دین می‌پردازد. شاعر از کسی که در پی مال دنیا، دین خود را از دست داده است انتقاد می‌کند و او را به بازگشت به راه حق و ترک دوگانگی در زندگی دعوت می‌نماید. تأکید اصلی متن بر اهمیت انتخاب بین دنیا و آخرت، پرهیز از دورویی و تمسک به تعالیم دینی است.
رده سنی: 15+ محتوا دارای مفاهیم انتزاعی اخلاقی و عرفانی است که درک آن برای کودکان دشوار می‌باشد. همچنین انتقادهای اجتماعی و دینی مطرح شده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

المقاله الثانی عشر

الاای سر بغفلت در نهاده
بدنیا دین خود بر باد داده

که گفتت داوری کن یا فلک تو
جگر خون کن ز مشتی بی نمک تو

ترا اندوه نان و جامه تا کی
ترا از نام و ننگ عامه تا کی

ز بس کاندیشه بیهوده کردی
نهاد خویش را فرسوده کردی

نهاد خویش قربان کن بتسلیم
بپیش این سخن بنشین بتعلیم

ز سر در ابجد معنی درآموز
ز نور شرع شمع دل برافروز

بسوزان نیم شب این سقف شب رنگ
برون پر زین کبوتر خانه تنگ

گر آید شربت غیبی بحلقت
نماند نیز نام و ننگ خلقت

ترا با مال دنیا دین بباید
چنانکت آن بباید این بباید

تو دین جویی دل از دنیا شده مست
ندانی کین فراهم ندهدت دست

دل تو در دو رویی شد گرفتار
تو ماندی زیر کوه عجب و پندار

یکی رویت بدنیا کردهٔ تو
دگر رویت بدین آوردهٔ تو

بترک این دو رویی گوی آخر
یکی را بس بود یک روی آخر

دلت را از دو رویی شین باشد
که شر الناس ذوالوجهین باشد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:الحکایه و التمثیل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.