هوش مصنوعی: شاعر از بی‌توجهی انسان به مرگ و توهم جاودانگی انتقاد می‌کند و یادآوری می‌کند که انسان با وجود فانی بودن، خود را ابدی می‌پندارد.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم فلسفی و انتقادی درباره مرگ و زندگی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶

تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست
فارغ ز طلسم جسم و جان خواهی زیست

یک ذرّه به مرگِ خویشتن برگت نیست
پنداشتهای که جاودان خواهی زیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.