هوش مصنوعی:
این شعر به موضوع مرگ و جدایی روح از جسم می‌پردازد و بیان می‌کند که پس از مرگ، جسم در خاک می‌پوسد و دیگر کسی آن را نمی‌شناسد. همچنین، احساس اندوه و دریغ از این جدایی در شعر مشهود است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و پرداختن به موضوع مرگ ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال سنگین باشد و درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۱
چون رفت ز جسم جوهر روشن ما
از خار دریغ پر شود گلشن ما
بر ما بروند و هیچ کس نشناسد
تا زیر زمین چه میرود بر تن ما
از خار دریغ پر شود گلشن ما
بر ما بروند و هیچ کس نشناسد
تا زیر زمین چه میرود بر تن ما
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
