هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر اندوه و سوگ ناشی از فقدان عزیزی است که نور وجودش جهان را روشن کرده بود و اکنون با مرگ او، خورشید و ماه نیز تاریک شده‌اند. همچنین، دنیا مانند پیرزنی فانی است که از آرزوی دیدار او رنج می‌کشد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و سوگوارانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد و نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری برای فهم کامل احساسات و مضامین آن دارد.
شمارهٔ ۱۷
ای نور رخت خاک سیه بگرفته
وز مرگ توآفتاب و مَه بگرفته
وین عالم چون عجوزهٔ فانی را
از آرزوی تو دردِ زَه بگرفته
وز مرگ توآفتاب و مَه بگرفته
وین عالم چون عجوزهٔ فانی را
از آرزوی تو دردِ زَه بگرفته
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
