هوش مصنوعی:
شاعر از نداشتن دل و مشکلات پیش رو گله می‌کند و افسوس می‌خورد که عمرش را بیهوده صرف آرزوی محال کرده است. او آرزو می‌کند که اگر به وصال معشوق می‌رسید، این همه رنج نمی‌کشید.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و ناامیدی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد یا تأثیر منفی داشته باشد.
شمارهٔ ۶۱
من بی دلم و اگر مرا دل بودی
کی در پیشم این همه مشکل بودی
کردم به محال عمر ضایع، وی کاش
از وصل تو جز محال حاصل بودی!
کی در پیشم این همه مشکل بودی
کردم به محال عمر ضایع، وی کاش
از وصل تو جز محال حاصل بودی!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
