هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از ناامیدی و تنهایی خود می‌گوید و بیان می‌کند که چون کسی برای تسلی دادن به او نیست، نمی‌داند با چه کسی درد دل کند. همچنین، او خود را مانند شمعی می‌بیند که سرِ خود را ندارد و از نور و گرمای عزیزی دور افتاده است.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عمیق عاطفی مانند ناامیدی و تنهایی است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، این نوع اشعار معمولاً برای سنین بالاتر که توانایی تحلیل و درک بهتر احساسات را دارند، مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۱۰۸
چون نیست امید غمگسارم نفسی
پس من چه کنم با که برآرم نفسی؟
تا دور فتاده ام ازان شمع چو گل
چون شمع سرِ خویش ندارم نفسی
پس من چه کنم با که برآرم نفسی؟
تا دور فتاده ام ازان شمع چو گل
چون شمع سرِ خویش ندارم نفسی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
