هوش مصنوعی: شمع از تنهایی و بی‌کسی خود شکایت می‌کند و بیان می‌کند که چون کسی به فکر او نیست، مجبور است رنج بکشد. او از این می‌گوید که وقتی دهانش از آتش پر می‌شود، تنها یک بار از آن لذت می‌برد و سپس می‌سوزد.
رده سنی: 12+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و تمثیلی است که ممکن است برای کودکان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، موضوع تنهایی و رنج می‌تواند برای سنین پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۴۸

شمع آمد و گفت: اینهمه بیچارگیم
زان است که کس نیست به غم خوارگیم

تا پر شد از آن لقمهٔ آتش دهنم
آن لقمه خوشی بخورد یکبارگیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.