هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و معنوی، بیانگر عشق و ارادت شاعر به مصطفی (ص) و علی (ع) است. شاعر خود را خادمی سرگشته در راه معشوق می‌داند و فخر خود را در این می‌بیند که از شهر معشوق است. او جوهر و مظهر را از علی (ع) آموخته و معتقد است که زیبایی‌های دنیا بازتابی از زیبایی معشوق است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عرفانی و معنوی موجود در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

قال النبی صلی الله علیه و آله: «من زار ولدی بطوس فکانما زاربیت الله سبعین مرة»

این سخن باشد بقول مصطفی
طوف او هفتاد حج دارد بها

همچو عطّارم کمین هندوی او
مرغ روحم زایری در کوی او

فخر من این است کز شهر توام
خادمی سرگشته از بهر توام

فخرانسان خود بملک و جاه نیست
غیر را در پردهٔ دل راه نیست

هست این پرده میان ما و حق
ورنه دارم ملک معنی زیر دلق

من سبق را از علی آموختم
جوهر و مظهر از او اندوختم

جوهرو مظهر ز معنیهای اوست
کاندرین دنیا چو روی او نکوست

ای ترا روئی بهر انسان شده
عالمی در روی تو حیران شده
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قال النبی صلی الله علیه و آله: «انا مدینة العلم و علی بابها»
گوهر بعدی:حکایت بر روح صاحب الولایة و بیان آنکه هر که او را شناخت، صاحب دل است و هرکه او را نشناخت گرفتار آب و گل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.