هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و مذهبی است که به ستایش خداوند به عنوان خالق جهان و همه موجودات می‌پردازد. در این شعر، به آفرینش انسان، عرش، شمس، نجوم و بروج، و همچنین نقش انبیا و اولیا اشاره شده است. شاعر از قدرت و جود خداوند سخن می‌گوید و بر عظمت و حکمت او تأکید می‌کند.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک و اصطلاحات خاص ممکن است برای گروه‌های سنی پایین دشوار باشد.

ابتدا

ابتدا کردم بنام کردگار
خالق هفت و شش و پنج و چهار

آن خداوندی که هستی ذات اوست
هر دو عالم مصحف آیات اوست

آن خداوندی که آدم را ز خاک
آفرید و داد او را جان پاک

بعد از آنش گفت بحر جود باش
چون ملایک ساجد و مسجود باش

خالق اعظم که آدم را ز بود
هر یکی را در لباسی وا نمود

عرش را بر یاد او بنیاد کرد
خاکیان را عمر او بر باد کرد

شمس را همچون چراغی ساز داد
تا شود روشن بنورش این بلاد

بر نجوم و بر بروج آمد پدید
با عبور و هم عروج آمد پدید

انبیا را در ره کل سر نمود
اولیا را دامن پر زر نمود

انبیاء را داد حکم کن فکن
اولیاء را داد سر لم یکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:وصلت نامه از مقالات شیخ بهلول در رموز توحید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.