هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از غم و اندوه خود می‌گوید و آرزو می‌کند که حتی در بهشت نیز به جای گل، خار غم بروید. او از شب و مرغ شب‌خوان به عنوان همراهان اندوه خود یاد می‌کند و خود را پاک و بی‌آلایش می‌داند. در نهایت، شاعر حاضر است بمیرد تا دشمنش از مرگ او خشنود شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق غم و اندوه، مرگ و فنا، و برخی اشارات فلسفی در شعر وجود دارد که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار است و ممکن است برای آن‌ها سنگین باشد.
کیان اندوه
نی افسرده ای هنگام گل روید ز خاک من
که برخیزد از آن نی ناله های دردناک من
مزار من اگر فردوس شادی آفرین باشد
به جای لاله و گل خار غم روید ز خاک من
مخند ای صبح بی هنگام که امشب سازشی دارد
نوای مرغ شب با خاطر اندوهناک من
نیم چون خاکیان آلودهٔ گرد کدورتها
صفای چشمهٔ مهتاب دارد جان پاک من
چو دشمن از هلاک من رهی خشنود میگردد
بمیرم تا دلی خشنود گردد از هلاک من
که برخیزد از آن نی ناله های دردناک من
مزار من اگر فردوس شادی آفرین باشد
به جای لاله و گل خار غم روید ز خاک من
مخند ای صبح بی هنگام که امشب سازشی دارد
نوای مرغ شب با خاطر اندوهناک من
نیم چون خاکیان آلودهٔ گرد کدورتها
صفای چشمهٔ مهتاب دارد جان پاک من
چو دشمن از هلاک من رهی خشنود میگردد
بمیرم تا دلی خشنود گردد از هلاک من
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:ناله جویبار
گوهر بعدی:سرگشته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
