هوش مصنوعی:
این متن به بیهودگی عمر و غفلت از حقیقت زندگی اشاره دارد. شاعر از انسان‌هایی می‌گوید که عمر خود را به کارهای بی‌فایده و رضایت دیگران سپری می‌کنند، در حالی که از مرگ و لباس کفن غافل هستند. این متن هشداری است دربارهٔ ارزش زمان و توجه به زندگی پس از مرگ.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، موضوع مرگ و تأمل در زندگی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد.
جامه و کفن
ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله
خشنود بندگان و خداوند با گله
ای خویشتن به جامهٔ نیکو فریفته
وندر زیان همیشه تو را بانگ و مشغله
زان جامه یاد کن که بپوشی به روز مرگ
کاو را نه بادبان و نه گوی و اَنگُله
خشنود بندگان و خداوند با گله
ای خویشتن به جامهٔ نیکو فریفته
وندر زیان همیشه تو را بانگ و مشغله
زان جامه یاد کن که بپوشی به روز مرگ
کاو را نه بادبان و نه گوی و اَنگُله
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:برگشت چرخ ...
گوهر بعدی:آسیای زمانه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
