هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از غم و اندوه خود می‌گوید که مانند ابر سیاه گهر می‌ریزد و از چشم‌اش خون جگر می‌چکد. در غم دوری معشوق، هر مژه‌اش مانند گلشن‌هایی است که لاله‌های خونین می‌ریزد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و غم‌انگیز این شعر برای درک و احساس نیاز به بلوغ عاطفی دارد و ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
رباعی شمارهٔ ۱۷
از ابر سیاه لعل و گهر می ریزد
وز دیده ی من خون جگر می ریزد
بی روی تو از هر مژه ام در گلشن
دامن دامن لاله تر می ریزد
وز دیده ی من خون جگر می ریزد
بی روی تو از هر مژه ام در گلشن
دامن دامن لاله تر می ریزد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
