هوش مصنوعی:
شاعر از اندوه و نگرانی‌های زندگی می‌پرسد و به این فکر می‌کند که چرا باید این‌قدر غصه بخورد. او اشاره می‌کند که غصه خوردن باعث مرگ نمی‌شود و شاد بودن هم تضمینی برای زندگی بهتر نیست. سپس به این موضوع می‌پردازد که روزی‌مان در دست چه کسی است و آنچه در اختیار ماست، روزی چه کسی خواهد بود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و انتقادی درباره زندگی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، پرداختن به موضوعاتی مانند مرگ و ناامیدی نیاز به بلوغ فکری دارد.
قطعهٔ شمارهٔ ۲
تا کی اندوه روزگار خوریم؟
فکر نابود و بود چندین چیست؟
گر نباشد ز غصه نتوان مرد
ور بود شاد نیز نتوان زیست
تا که در دست کیست روزی ما؟
و آنچه در دست ماست روزی کیست؟
فکر نابود و بود چندین چیست؟
گر نباشد ز غصه نتوان مرد
ور بود شاد نیز نتوان زیست
تا که در دست کیست روزی ما؟
و آنچه در دست ماست روزی کیست؟
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطعهٔ شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:قطعهٔ شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
