هوش مصنوعی: این متن یک قصیده در مدح و ستایش اهل فارس و شخصی خاص است که با شکوه و فر توصیف شده است. شاعر از عظمت و جلال این شخص سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هنوز کسی مانند او در جهان دیده نشده است. همچنین، شاعر به حسادت دیگران و تأثیر سخنان خود اشاره می‌کند و در نهایت، از تغافل و بی‌توجهی این شخص گلایه می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و تاریخی است که درک آن نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۷۵

ای داور زمین و زمان کز شکوه و فر
اندر جهان ندیده نظیرت نظر هنوز

الا بر آستان جلال تو آسمان
پیش کسی نبسته به خدمت کمر هنوز

در مدح اهل فارس سرودم قصیده‌ای
کز رشک اوست شخص خرد خون جگر هنوز

هم اندر آن قصیده ستودم ترا چنانک
از غیرتست دست حسودان به سر هنوز

داند خدای من‌ که نپرورده باکمال
مانند او هزار صدف یک گهر هنوز

وآن دوحهٔ ثنا که برو باد آفرین
ناورده غیر رنج و عنا برگ و بر هنوز

کردم سؤال خانه و الحق ندیده‌ام
از این سؤال غیر مذلت اثر هنوز

کردی حوالتم به امیری که مام دهر
آزاده‌ای نزاده چو او یک پسر هنوز

لیکن دو هفته بیش کنون کز تغافلش
چون بدسگال جاه توام دربدر هنوز

باری گواه باش که جز حرف مدح او
نگذشته بر زبانم حرفی دگر هنوز
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.