هوش مصنوعی:
متن توصیف‌کننده فردی است که همواره مانند دو دست اهل دعا، پاهایش به آسمان بود و جز در مواقع وجد و سماع، کف پایش را بر زمین نمی‌گذاشت. این تصویر نشان‌دهنده حالت معنوی و عرفانی فرد است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات و مفاهیم معنوی دارد. بنابراین برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است.
شمارهٔ ۱۲۹
دایماً چون دو دست اهل دعا
هر دو پایش بر آسمان بودی
غالباً جز به گاه وجد و سماع
کف پا بر زمین نمی‌سودی
هر دو پایش بر آسمان بودی
غالباً جز به گاه وجد و سماع
کف پا بر زمین نمی‌سودی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
