هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به صد سال عمر خود اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که هرگز به مال دیگران طمع نکرده و از راه حلال زندگی کرده است. او از روزگار خود در عشق و رندی سخن می‌گوید و با وجود مردن از خویشتن، به حق رسول زنده است. همچنین، او به یاد سید خود (احتمالاً امام یا مرشد معنوی) نفس خود را کنترل کرده و عزت کسی را نبرده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات مانند 'خرابات عشق' و 'رندانه' نیاز به درک عمیق‌تری از ادبیات عرفانی دارد.
قطعهٔ شمارهٔ ۱
قرب صدسال عمر من بگذشت
قصد موری نکرده ام به خدا
نان خود خورده ام ز کسب حلال
مال غیری نخورده ام به خدا
در خرابات عشق رندانه
روزگاری سپرده ام به خدا
به خدا زنده ام به حق رسول
گرچه از خویش مرده ام به خدا
موی هستی به تیغ سرمستی
از سر خود سترده ام به خدا
تا عزیز خدا و خلق شدم
ذاکرانه شمرده ام به خدا
نفس خود به یاد سید خویش
عزت کس نبرده ام به خدا
قصد موری نکرده ام به خدا
نان خود خورده ام ز کسب حلال
مال غیری نخورده ام به خدا
در خرابات عشق رندانه
روزگاری سپرده ام به خدا
به خدا زنده ام به حق رسول
گرچه از خویش مرده ام به خدا
موی هستی به تیغ سرمستی
از سر خود سترده ام به خدا
تا عزیز خدا و خلق شدم
ذاکرانه شمرده ام به خدا
نفس خود به یاد سید خویش
عزت کس نبرده ام به خدا
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر بعدی:قطعهٔ شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
