هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق، باده‌نوشی، و زندگی در خرابات سخن می‌گوید. شاعر از توبه‌شکنی، عشق و درد دل، و نقش‌بندی خیال می‌گوید و فضایی شاد و عاشقانه را در بزمی با موسیقی ترسیم می‌کند.
رده سنی:
16+
اشاره به مفاهیم عرفانی و شراب (به عنوان نماد) ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به توضیح داشته باشد. همچنین، برخی مضامین عاشقانه و احساسی آن برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.
قطعهٔ شمارهٔ ۱۵
کفر سر زلف بت به دست آر
کایمان محققانه این است
گفتم که ز باده توبه کردم
مشنو که مرا نشانه این است
مائیم مدام در خرابات
فردوس منست خانه این است
زد ناوک عشق بر دل من
گفتا که مرا بهانه این است
هر دم نقشی خیال بندم
آری چه کنم زمانه این است
مطرب بنواز ساز عشاق
بزمیست خوش و ترانه اینست
کایمان محققانه این است
گفتم که ز باده توبه کردم
مشنو که مرا نشانه این است
مائیم مدام در خرابات
فردوس منست خانه این است
زد ناوک عشق بر دل من
گفتا که مرا بهانه این است
هر دم نقشی خیال بندم
آری چه کنم زمانه این است
مطرب بنواز ساز عشاق
بزمیست خوش و ترانه اینست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطعهٔ شمارهٔ ۱۴
گوهر بعدی:قطعهٔ شمارهٔ ۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
