هوش مصنوعی:
این متن به مقایسه انسان جاهل با مرغی در قفس می‌پردازد و بیان می‌کند که حاصل عمر چنین فردی بی‌ثمر و محدود است. در مقابل، کسی که از نور آگاهی بهره‌مند باشد، مانند ماهی است که از خورشید روشنی می‌گیرد. در پایان، شاعر ابراز تأسف می‌کند که روح پاک و قدسی او در قفس محدود نشود.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن برای درک و تجزیه و تحلیل، به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'مرغ در قفس' و 'ماه مقتبس' برای کودکان قابل درک نیست.
قطعهٔ شمارهٔ ۶۲
جان جاهل به مرغکی ماند
که گرفتار در قفس باشد
حاصل عمر آنچنان مرغی
شک ندارم که یک نفس باشد
روشن از آفتاب خواهد بود
هر که چون ماه مقتبس باشد
این چنین روح پاک قدسی من
حیف باشد که در قفس باشد
که گرفتار در قفس باشد
حاصل عمر آنچنان مرغی
شک ندارم که یک نفس باشد
روشن از آفتاب خواهد بود
هر که چون ماه مقتبس باشد
این چنین روح پاک قدسی من
حیف باشد که در قفس باشد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطعهٔ شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:قطعهٔ شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
