هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از نعمت‌های خداوند و دانش بی‌حد خود سخن می‌گوید و به مقایسه‌ی شعر و شاعری خود با ابجد و اجدادش می‌پردازد. او از نوشیدن شراب و حلال بودن حاصل تلاشش می‌گوید و خود را همچون دریایی پرتلاطم توصیف می‌کند که گاه در جزر و گاه در مد است. در پایان، شکرگزار نعمت‌های خداوند است و از تداوم این حالت در وجودش سخن می‌گوید.
رده سنی:
18+
این شعر حاوی مفاهیم عرفانی و نمادینی مانند شراب‌خواری است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد. همچنین، درک عمیق این شعر نیاز به دانش ادبی و عرفانی دارد که معمولاً در بزرگسالان یافت می‌شود.
قطعهٔ شمارهٔ ۹۹
نعمت‌اللّهم وز آل رسول
حد کس نیست دانش حدم
نسبت شعر و شاعری بر من
همچو ابجد بود بر جدم
می خورم جام می ز کد یمین
خوش حلال است حاصل کدم
همچو بحر محیط در جوشم
گاه در جزر و گاه در مدم
شاکر شکر نعمت اللّهم
تانفس باقی است در شدّم
حد کس نیست دانش حدم
نسبت شعر و شاعری بر من
همچو ابجد بود بر جدم
می خورم جام می ز کد یمین
خوش حلال است حاصل کدم
همچو بحر محیط در جوشم
گاه در جزر و گاه در مدم
شاکر شکر نعمت اللّهم
تانفس باقی است در شدّم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطعهٔ شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:قطعهٔ شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
