هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا بیانگر این مفهوم است که گوهر وجودی انسان در درون او نهفته است و برای یافتن آن باید به درون خود نگاه کرد. متن با استفاده از استعاره‌های صدف، گوهر و دریا، به خواننده یادآوری می‌کند که حقیقت و گنج واقعی در درون خود اوست و برای کشف آن نیازی به جستجوی بیرونی نیست.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین ممکن است دشوار باشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.

شمارهٔ ۶۵

در صدف گوهری نهان گشته
آن نهان بر همه عیان گشته

صدف و گوهریم و دریا هم
نظری کن به عین ما فافهم

صدف ما اگر چنان باشد
درج درّ یتیم آن باشد

صدف و گوهرش به هم می‌ بین
نظری کن به چشم ما بنشین

می و جامش به همدگر دریاب
خوش حبابی پر آب بر سر آب

هر صدف گوهری در او باشد
چون گهر باشدش نکو باشد

طلب گوهر ار کنی جانا
قدمی نه در آ در این دریا

گر تو دریا دل و گهر جویی
گوهر از خود بجو که تو اویی

موج و بحر و حباب و جویی تو
عین ما را بجو که اویی تو

گنج و گنجینه و طلسم نگر
صفت و ذات بین و اسم نگر
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.