هوش مصنوعی:
این شعر فضایی تاریک و سکوت‌آلود را توصیف می‌کند که در آن زمان و مکان معنا ندارد. گویندگان شعر در بیرون از زمان ایستاده‌اند و با درد و تلخی همراه هستند. ارتباطی بین افراد وجود ندارد و سکوت حاکم است. آنها به مردگان خود نگاه می‌کنند و با لبخندی مصنوعی، منتظر نوبت خود می‌مانند، اما این بار بدون هیچ لبخندی.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عمیق و تاریک مانند مرگ، تنهایی و اندوه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، تصاویر شاعرانه و انتزاعی آن نیاز به درک بالاتری از ادبیات دارد.
شبانه
در نیست
راه نیست
شب نیست
ماه نیست
نه روز و
نه آفتاب،
ما
بیرونِ زمان
ایستاده‌ایم
با دشنه‌ی تلخی
در گُرده‌هایِمان.
هیچ‌کس
با هیچ‌کس
سخن نمی‌گوید
که خاموشی
به هزار زبان
در سخن است.
در مردگانِ خویش
نظر می‌بندیم
با طرحِ خنده‌یی،
و نوبتِ خود را انتظار می‌کشیم
بی‌هیچ
خنده‌یی!
۱۵ فروردینِ ۱۳۵۱
راه نیست
شب نیست
ماه نیست
نه روز و
نه آفتاب،
ما
بیرونِ زمان
ایستاده‌ایم
با دشنه‌ی تلخی
در گُرده‌هایِمان.
هیچ‌کس
با هیچ‌کس
سخن نمی‌گوید
که خاموشی
به هزار زبان
در سخن است.
در مردگانِ خویش
نظر می‌بندیم
با طرحِ خنده‌یی،
و نوبتِ خود را انتظار می‌کشیم
بی‌هیچ
خنده‌یی!
۱۵ فروردینِ ۱۳۵۱
۱۵۲۰۰
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر بعدی:شبانه
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۰/۵/۲۲ ۱۷:۵۰
چقدرشبیه زندگی غمبار این روزهای ماهست
