هوش مصنوعی:
این شعر از فروغ فرخزاد به موضوعاتی مانند درد، رهایی، و طبیعت می‌پردازد. شاعر از تصاویری مانند زخم، چرک، و چمن برای بیان احساسات عمیق استفاده می‌کند. شعر به دنبال رهایی از درد و پذیرش شرایط است، حتی اگر طبیعت و زمانه تغییر نکرده باشند.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق و تصاویر شاعرانه‌ای است که ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار یا نامفهوم باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد و رنج نیاز به درک بالاتری از زندگی و احساسات دارند.
تعویذ
به چرک می‌نشیند
خنده
به نوارِ زخم‌بندی‌اش ار
ببندی.
رهایش کن
رهایش کن
اگر چند
قیلوله‌ی دیو
آشفته می‌شود.
□
چمن است این
چمن است
با لکه‌های آتش‌خونِ گُل
بگو چمن است این، تیماجِ سبزِ میرِ غضب نیست
حتا اگر
دیری‌ست
تا بهار
بر این مَسلخ
برنگذشته باشد.
□
تا خنده‌ی مجروحت به چرک اندر ننشیند
رهایش کن
چون ما
رهایش کن!
۲۶ تیرِ ۱۳۵۱
خنده
به نوارِ زخم‌بندی‌اش ار
ببندی.
رهایش کن
رهایش کن
اگر چند
قیلوله‌ی دیو
آشفته می‌شود.
□
چمن است این
چمن است
با لکه‌های آتش‌خونِ گُل
بگو چمن است این، تیماجِ سبزِ میرِ غضب نیست
حتا اگر
دیری‌ست
تا بهار
بر این مَسلخ
برنگذشته باشد.
□
تا خنده‌ی مجروحت به چرک اندر ننشیند
رهایش کن
چون ما
رهایش کن!
۲۶ تیرِ ۱۳۵۱
۱۸۴۷
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شبانه
گوهر بعدی:سرودِ ابراهیم در آتش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
