هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از بیان مکرر جمله «دوستت می‌دارم» احساس ناتوانی و بی‌ثباتی می‌کند و آن را مانند تندیسی بر پایه‌های ماسه‌ای توصیف می‌کند که به زودی فرو می‌ریزد. او از ترس فراموش شدن و بی‌تأثیری کلماتش می‌گوید و در نهایت به سکوت می‌پیوندد. با این حال، حتی اگر احساساتش فوران کند، تأثیری نخواهد داشت.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، پرداختن به موضوعاتی مانند ناامیدی و بی‌ثباتی عاطفی نیاز به بلوغ فکری دارد.
تنها اگر دمی...
تنها
اگر دمی
کوتاه آیم از تکرارِ این پیشِ پا افتاده‌ترین سخن که «دوستت می‌دارم»
چون تندیسی بی‌ثبات بر پایه‌های ماسه
به خاک درمی‌غلتی
و پیش از آنکه لطمه‌ی درد درهم‌ات شکند
به سکوت
می‌پیوندی.
پس، از تو چه خواهد ماند
چون من بگذرم؟
تعویذِ ناگزیرِ تداومِ تو
تنها
تکرارِ «دوستت می‌دارم» است؟
با اینهمه
بغضم اگر بترکد... ــ
نه
پَرِّ کاهی حتا بر آب بنخواهد رفت
می‌دانم!
تیرِ ۱۳۶۵
اگر دمی
کوتاه آیم از تکرارِ این پیشِ پا افتاده‌ترین سخن که «دوستت می‌دارم»
چون تندیسی بی‌ثبات بر پایه‌های ماسه
به خاک درمی‌غلتی
و پیش از آنکه لطمه‌ی درد درهم‌ات شکند
به سکوت
می‌پیوندی.
پس، از تو چه خواهد ماند
چون من بگذرم؟
تعویذِ ناگزیرِ تداومِ تو
تنها
تکرارِ «دوستت می‌دارم» است؟
با اینهمه
بغضم اگر بترکد... ــ
نه
پَرِّ کاهی حتا بر آب بنخواهد رفت
می‌دانم!
تیرِ ۱۳۶۵
۱۱۰۲
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بِسوده‌ترين کلام است دوست‌داشتن...
گوهر بعدی:مردِ مصلوب...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
