هوش مصنوعی:
متن بیانگر ناتوانی در درک و ارتباط بین دو گروه است. گروه اول با فریاد چراغ سعی در انتقال پیامی دارد، اما گروه دوم به دلیل تفاوت‌های ذهنی و جسمی قادر به درک آن نیستند. شاعر با اشاره به «جنمی دیگر بودن» آنها، این ناتوانی را به عنوان یک ویژگی ذاتی و غیرقابل سرزنش توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و فلسفی است که درک آن ممکن است برای سنین پایین دشوار باشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند گناه و تفاوت‌های ذاتی ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب داشته باشد.
ما فریاد می‌زدیم...
ما فریاد می‌زدیم: «چراغ! چراغ!»
و ایشان درنمی‌یافتند.
سیاهی چشمِشان
سپیدی کدری بود اسفنج‌وار
شکافته
لایه‌بر لایه‌بر
شباهت برده از جسمیّتِ مغزشان.
گناهی‌شان نبود:
از جَنَمی دیگر بودند.
۲۱ خردادِ ۱۳۶۷
و ایشان درنمی‌یافتند.
سیاهی چشمِشان
سپیدی کدری بود اسفنج‌وار
شکافته
لایه‌بر لایه‌بر
شباهت برده از جسمیّتِ مغزشان.
گناهی‌شان نبود:
از جَنَمی دیگر بودند.
۲۱ خردادِ ۱۳۶۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:زنان و مردانِ سوزان...
گوهر بعدی:The Day After
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
