هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و مدحی، با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف معشوق و زیبایی‌های او مانند موهای مشکی، صورت گلگون، و لب‌های سرخ می‌پردازد. همچنین در بخشی از شعر، به مدح و ستایش حجت خدا (مهدی منصور) اشاره شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، بخش مدحی آن نیاز به شناخت قبلی از مفاهیم مذهبی دارد.

شمارهٔ ۱۷۸ - تغزل

جوشن پوشی ز مشک بر مه روشن
بر مه روشن همی که‌ پوشد جوشن

نی نی روی توگلشن است و دو زلفت
سنبل تازه‌است بردو گوشهءگلشن

سوسن داری شکفته بر سر نسرین
نسرین داری نهفته در بن سوسن

هرکه بناگوش و طرهٔ تو بکاوید
لاله به‌ خروار برد ومشک به‌ خرمن

آنچه به من کرد طرهٔ تو، نکرده است
با جگر اشکبوس‌، تیر تهمتن

تاکه شود فتنهٔ دو چشمت افزون
زلف تو هردم زند بر آتش دامن

هیچ نکردم ز جان دربغ‌، من از تو
نیز ز بوسه مکن دربغ تو از من

بوسه زنم‌برلب تو زآنکه لب‌تو
خواند هردم مدیح حجت ذوالمن

شاه ملوک زمانه مهدی منصور
حجت غایب خدایگان مهیمن
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۷ - آیین نو
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹ - تغزل و منقبت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.