هوش مصنوعی: این شعر یک بیان عاطفی و احساسی از طرف پدری به دخترش است که در آن عشق، قدردانی و وصف زیبایی‌های دخترش را بیان می‌کند. پدر از جدایی از مادر و همراهی دخترش در سوئیس سخن می‌گوید و از تلاش‌های او برای تسلی دادن به خود قدردانی می‌کند. او دخترش را بهار دلنشین خود می‌خواند و از زیبایی‌های ظاهری و اخلاقی او تمجید می‌کند.
رده سنی: 12+ محتوا دارای مفاهیم عاطفی و خانوادگی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و تأثیرگذار است. همچنین، استفاده از زبان شاعرانه و تمثیل‌های ادبی ممکن است برای کودکان کوچک‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۴۹ - مونس پدر

ای دختر خوب نازنین من
پروانه ماه مه جبین من

تو بخت منی در آستان من
تو دست منی در آستین من

از مادر مهربان جدا گشتی
گشتی به سویس همنشین من

دیدی پدرت ز رنج نالانست
از روی وفا شدی قرین من

می کوشی و یک‌زمان نه‌ای فارغ
از تسلیت دل غمین من

ای مرهم سینهٔ فکار من
و ای مونس خاطر حزین من

هرچند بهار من ز من دور است
هستی تو بهار دلنشین من

دیدار تو هست لاله‌زار من
رخسار تو هست فرودین من

موی تو خمیده ضیمران من
روی تو شکفته یاسمین من

با مهر تو از فلک ندارم باک
برخیزد اگر فلک به کین من

هرچندکه کودکی‌، بزرگ آمد
قدر تو به چشم تیزبین من

با این خرد وکمال و زیبایی
فرزند منی و جانشین من

خوی تو و روبت ای پری آمد
شایستهٔ مدح و آفرین من

یزدانت جزای خیر فرماید
ای دختر خوب نازنین من
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۸ - و نیز در هجو بها نامی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۰ - شکایت از بچه‌ها
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.