هوش مصنوعی:
شاعر در این متن ابراز می‌کند که اگر توانایی داشت، سنگ سیاه را از قبر مادر برمی‌داشت و خود را جای گل و خاک می‌گذاشت تا مادرش تنها در خاک نماند. این متن نشان‌دهنده‌ی غم و اندوه عمیق شاعر از فقدان مادر است.
رده سنی:
12+
محتوا شامل احساسات عمیق و موضوعاتی مانند فقدان و مرگ است که ممکن است برای کودکان کم‌سال سنگین یا نامفهوم باشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این احساسات ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۶۷
ای مادر اگر دسترسی داشتمی
سنگ سیه ازگور تو برداشتمی
خود را گل و خاک تیره پنداشتمی
تنهات به زبر خاک نگذاشتمی
سنگ سیه ازگور تو برداشتمی
خود را گل و خاک تیره پنداشتمی
تنهات به زبر خاک نگذاشتمی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
