هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از رنج و انتظار سخن می‌گوید و لحظه‌ای را توصیف می‌کند که مرگ به سراغش می‌آید. او مرگ را به عنوان یک موجود آشنا اما ناشناخته توصیف می‌کند که او را به دنیایی از تاریکی، وحشت و تنهایی می‌برد. در پایان، شاعر از آخرین رنج خود می‌گوید و از آن می‌خواهد که از او دور شود و به آرزوهایش بپیوندد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق و سنگین مانند مرگ، وحشت و رنج است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا دشوار باشد. همچنین، استفاده از تصاویر تاریک و نمادین نیاز به درک و بلوغ عاطفی دارد که معمولاً در نوجوانان بالای 16 سال یافت می‌شود.

برای آخرین رنج

ای آخرین رنج،
تنهای تنها می کشیدم انتظارت
ناگاه دستی خشمگین مشتی به در کوفت.
دیوارها در کام تاریکی فرو ریخت،
لرزید جانم از نسیمی سرد و نمناک.
آنگاه دستی در من درآویخت !

دانستم این ناخوانده، مرگ است
از سالهای پیش با من آشنا بود
بسیار او را دیده بودم
اما نمی دانم کجا بود!

فریاد تلخم در گلو مرد!
با خود مرا در کام ظلمت ها فرو برد،
در دشت ها، در کوه ها،
در دره های ژرف و خاموش،
بر روی دریا های خون در تیرگی ها،
در خلوت گردابهای سرد و تاریک
در کام اوهام،
در ساحل متروک دریاهای آرام،
شبهای جاویدان مرا در بر گرفتند .

ای آخرین رنج،
من خفته ام بر سینهء خاک
بر باد شد آن خاطره از رنج خرسند
کنون تو تنها مانده ای ای آخرین رنج!
برخیز برخیز،
از من بپرهیز،
برخیز، از این گور وحشت زا حذر کن.
گر دست تو کوتاه شد از دامن من.
بر روی بال آرزویهایم سفر کن
با روح بیمارم بیامرز،
بر عشق ناکامم بپیوند!
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بازگشت
گوهر بعدی:معراج
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.