۳۵۶ بار خوانده شده

فقرۀ ۱۱۷

... شاد مباش‌، چه مردم ایدون همانا چو مشگ پر باد است که چون باد از آن بدرود هیچ در او نماند.

بود نازش مرد دانا به جان
به جان شاد باش ای پسر تا توان

که تن همچو مشگی بود پر ز باد
نماندش چیزی چو بادش گشاد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:فقرۀ ۱۱۶
گوهر بعدی:فقرۀ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.