۸۲۹ بار خوانده شده

درخت

درختی خشک را مانم به صحرا
که عمری سر کند تنهای تنها

نه بارانی که آرد برگ و باری
نه برقی تا بسوزد هستی‌اش را
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:سرگردان
گوهر بعدی:دریای درد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.