هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به توصیف صحنه‌ای عاشقانه و غمگین می‌پردازد که در آن پرستو به جفت خود بوسه می‌زند و شاعر با حسرت از دیدار نکردن معشوق خود سخن می‌گوید.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر است.
سفر
سحر خندد به نور زرد فانوس
پرستویی دهد بر جفت خود، بوس
نگاهم می‌دود بر سینهٔ راه
تو را دیگر نخواهم دید... افسوس
پرستویی دهد بر جفت خود، بوس
نگاهم می‌دود بر سینهٔ راه
تو را دیگر نخواهم دید... افسوس
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دریای درد
گوهر بعدی:غبار بیابان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
