هوش مصنوعی:
متن به رابطه عاشقانه بین ماه و دریا می‌پردازد که در آن ماه دریا را به سوی خود می‌خواند و آب با حرکتی آرام به سمت بالا کشیده می‌شود. ستارگان همچون فانوس‌هایی در آسمان آویزان هستند. شاعر در پایان با حسرت به جدایی خود از ماهش اشاره می‌کند و اقیانوس‌ها را به عنوان نمادی از این دوری می‌ستاید.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و نمادین است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد تا به درستی درک شود.
جزر و مد
ماه، دریا را به خود می خواند و،
آب
با کمندی، در فضاها ناپدید،
دم به دم خود را به بالا می کشید.
جا به جا در راه این دلدادگان
اختران آویخته فانوس ها.
*
گفتم این دریا و این یک ذره راه!
می رساند عاقبت خود را به ماه!
من، چه می گویم، جدا از ماهِ خویش
بین ماه،
افسوس:
اقیانوس ها ...
آب
با کمندی، در فضاها ناپدید،
دم به دم خود را به بالا می کشید.
جا به جا در راه این دلدادگان
اختران آویخته فانوس ها.
*
گفتم این دریا و این یک ذره راه!
می رساند عاقبت خود را به ماه!
من، چه می گویم، جدا از ماهِ خویش
بین ماه،
افسوس:
اقیانوس ها ...
۱۸۷۳
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:برآمدن آفتاب
گوهر بعدی:سه آفتاب ...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
