هوش مصنوعی:
شاعر از نسیمی می‌گوید که بر بال‌های بسته وزیده و تأثیر آن بر جان‌های خسته را نمی‌داند. سپس از پرستویی غمگین و خاموش یاد می‌کند و حسرت بهاران خوش گذشته را می‌خورد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی و تأمل‌برانگیز است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از مفاهیم انتزاعی مانند «جان‌های خسته» و «حسرت بهاران» نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
بهارِ خاموش
ندانم این نسیمِ بالْ بسته،
چه خواهد کرد با جان های خسته.
پرستو می رسد غمگین و خاموش.
دریغ از آن بهاران خجسته!
چه خواهد کرد با جان های خسته.
پرستو می رسد غمگین و خاموش.
دریغ از آن بهاران خجسته!
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:ای وای شهریار
گوهر بعدی:ابر بی باران
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
