هوش مصنوعی:
متن توصیف کننده بارانی است که با غم و اندوه همراه است و به صورت شعرگونه بیان می‌شود. شاعر از بغض و درد هزارساله سخن می‌گوید و از غم‌های ناگفتنی و ناشنیدنی یاد می‌کند. در پایان، پرسش درباره عزای این نوای حزین مطرح می‌شود و پاسخ می‌آید که اگر از بالا نگاه کنی، غم‌های بیشتری خواهی دید.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی و غم‌انگیز است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از مفاهیم انتزاعی مانند 'بغض هزار ساله' و 'غم‌های ناگفتنی' نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.
از اوج
باران، قصیده‌واری،
ـ غمناک ـ
آغاز کرده بود.
می‌خواند و باز می‌خواند،
بغض هزار ساله دردش را،
انگار می‌گشود.
اندوه زاست زاری خاموش!
ناگفتنی است ...،
این همه غم؟!
ناشنیدنی است!
پرسیدم این نوای حزین در عزای کیست؟
گفتند اگر تو نیز،
از اوج بنگری،
خواهی هزار بار ازو تلخ‌تر گریست!
ـ غمناک ـ
آغاز کرده بود.
می‌خواند و باز می‌خواند،
بغض هزار ساله دردش را،
انگار می‌گشود.
اندوه زاست زاری خاموش!
ناگفتنی است ...،
این همه غم؟!
ناشنیدنی است!
پرسیدم این نوای حزین در عزای کیست؟
گفتند اگر تو نیز،
از اوج بنگری،
خواهی هزار بار ازو تلخ‌تر گریست!
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:لحظه و احساس
گوهر بعدی:هر که با ما نیست...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
