هوش مصنوعی: این شعر تصویری زیبا از بهار و طبیعت را به تصویر می‌کشد، با توصیفاتی از شکوفه‌های گیلاس، موسیقی بهار، و طراوت بی‌کران. شاعر از زیبایی‌های طبیعت لذت می‌برد اما در عین حال، غم و اندوهی نهفته در روح دیار را نیز احساس می‌کند. در نهایت، شاعر با وجود دیدن بهشت گل و نور، از پشت پرده‌ای از اشک به این زیبایی‌ها نگاه می‌کند.
رده سنی: 12+ متن دارای مفاهیم شاعرانه و عاطفی است که ممکن است برای کودکان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، وجود غم و اندوه نهفته در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به توضیح داشته باشد.

ترنم رنگین

یک کهکشان شکوفه گیلاس
نقشی کشیده بود بر آن نیلگون پرند
شعری نوشته بود بر آن آبی بلند

موسیقی بهار
چون موجی از لطافت شادی نشاط نور
در صحنه فضا مترنم بود

تالار دره راه
تا انتهای دامنه می پیمود
هر ذره وجود من از شور و حال مست

بر روی این ترنم رنگین
آغوش می گشود
اردیبهشت و دره دربند
تا هر کجا بود مسیر نگاه گل
بام و هوا درخت زمین سبزه راه گل
تا بی کران طراوت
تا دلبخواه گل

با این که دست مهر طبیعت ز شاخسار
گل می کند نثار
در پهنه خزان زده روح این دیار
یک لب خنده بازنبینم درین بهار
یک دیده بی سرشک نیابی به رهگذر
آیا من این بهشت گل و نور و نغمه را
نادیده بگذرم

یک کهکشان شکوفه گیلاس را دریغ
باید ز پشت پرده ای از
اشک بنگرم 
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:آیا برادرانیم؟
گوهر بعدی:حصار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.