هوش مصنوعی:
در این شعر، ستاره‌ای که هیچ راهی برای رهایی ندارد، با نگاهی غمگین به آسمان خیره می‌شود و پس از ناامیدی، می‌گرید. این متن احساس تنهایی، ناامیدی و جستجوی بی‌فرجام را بیان می‌کند.
رده سنی:
14+
مفاهیم عمیق عاطفی مانند ناامیدی و تنهایی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و نیاز به بلوغ فکری بیشتری دارد.
دریچه
وقتی ستاره نیز
سو سوی روزنی به رهایی نیست
آن چشم شب نخفته چرا پشت پنجره
با آن نگاه غمگین
ژرقای آسمان را
می کاوید
آنگاه بازمی گشت
نومید
می گریست
سو سوی روزنی به رهایی نیست
آن چشم شب نخفته چرا پشت پنجره
با آن نگاه غمگین
ژرقای آسمان را
می کاوید
آنگاه بازمی گشت
نومید
می گریست
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:درس معلم
گوهر بعدی:آن سوی مرز بهت و حیرت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
