هوش مصنوعی: این متن شعری است که از مضامین عشق، رنج، ناامیدی و تفکر فلسفی درباره زندگی و سرنوشت انسان سخن می‌گوید. شاعر از ناتوانی در یافتن شادی واقعی، بی‌فایده بودن تلاش‌های زاهدانه، و غیرممکن بودن پنهان کردن عشق در دل سخن می‌گوید. همچنین، به موضوعاتی مانند طوفان درونی در ظاهر آرام، بی‌اثر بودن پشیمانی در عشق، و غیرممکن بودن تبدیل مجنون به عاقل اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار است. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج عشق و ناامیدی ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۱۰

توتولموش کونلوم جام ایله شادان ایلمک اولماز
ال ایلن پسته نین آغزینی خندان ایلمک اولماز

نه سوز دوربو که اولسون صاحب مشرب قوری زاهد
قرا توپراغی هرگز آب حیوان ایلمک اولماز

بولوت قیلان کسر جولان ایدنده ایلدیریم تیغی
کونوللر پرده سینده عشقی پنهان ایلمک اولماز

منیم گوزیاشیمی چیقگیل فلک لردن تماشا قیل
حبابی قصرلر ایچینده طوفان ایلمک اولماز

قلیج گر ایچسه عالم قانینی سیرابلیق بیلمز
سنی عشاق قتلیندن پشیمان ایلمک اولماز

من مجنونی عاقل ایلمک ممکن دگول ناصح
سوز ایلن مشک ناب اولان قانی قان ایلمک اولماز

خطادن کیچدی جیران قانینی مشک ایلدی صائب
دیمه عصیانی طاعت، کفری ایمان ایلمک اولماز
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.