هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از احساس تنهایی و بی‌پناهی خود می‌گوید و از پیر (که می‌تواند مرشد یا شخصی دانا باشد) درخواست کمک می‌کند تا او را به خانقاه (محل آرامش و معنویت) یا پناهگاهی برساند. او اشاره می‌کند که یارانش رفته‌اند و طاقتش تمام شده است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی مانند تنهایی، بی‌پناهی و درخواست راهنمایی معنوی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. این شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
پناهی نرسید
ای پیر، مرا به خانقاهی برسان
یاران همه رفتند، به راهی برسان
طاقت شدم از دست و پناهی نرسید
فریادرَسا، پناهگاهی برسان
یاران همه رفتند، به راهی برسان
طاقت شدم از دست و پناهی نرسید
فریادرَسا، پناهگاهی برسان
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:طور
گوهر بعدی:راحت دل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
