هوش مصنوعی:
این شعر از حضرت امام (قدس سره) خطاب به فردی وازده و دغل‌باز است که به تکرار حرف‌های بی‌اساس و جلب شهرت مشغول است. شاعر از او می‌خواهد که از یاوه‌گویی و مهملات دست بردارد و زبان و قلم خود را بشکند. در پایان، سلام بر بندگان گمنام خداوند فرستاده شده است.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مفاهیم انتقادی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، زبان شعر ممکن است برای سنین پایین نامفهوم باشد.
تکرار مکرّرات
به آخر کلام رسیدیم ۱
ای وازده، ترّهات بس کن
تکرار مکرّرات بس کن
بربند، زبان یاوه گویی
بشکن قلم و دوات، بس کن
ای عاشق شهرت، ای دغل‌باز
بس کن تو خُزعبلات، بس کن
گفتار تو از برای دنیااست
پیگیری مهملات، بس کن
بردار تو دست از سر ما
تکرار مکرّرات بس کن
تکرار مکرّرات بس کن
تکرار مکرّرات بس کن(۲)
و سلام بر بندگان خداوند که بی نام و نشانند
اولیائی تحت قبا بیلایعرفهم غیری
۱.حضرت امام - قدس سرّه - این اشعار را در دفترچه های گوناگون و در حاشیه نامهها و گاهی روزنامه نوشتهاند؛ لذا این جمله در پایان یک جلد از دفترها نوشته شده است.
ای وازده، ترّهات بس کن
تکرار مکرّرات بس کن
بربند، زبان یاوه گویی
بشکن قلم و دوات، بس کن
ای عاشق شهرت، ای دغل‌باز
بس کن تو خُزعبلات، بس کن
گفتار تو از برای دنیااست
پیگیری مهملات، بس کن
بردار تو دست از سر ما
تکرار مکرّرات بس کن
تکرار مکرّرات بس کن
تکرار مکرّرات بس کن(۲)
و سلام بر بندگان خداوند که بی نام و نشانند
اولیائی تحت قبا بیلایعرفهم غیری
۱.حضرت امام - قدس سرّه - این اشعار را در دفترچه های گوناگون و در حاشیه نامهها و گاهی روزنامه نوشتهاند؛ لذا این جمله در پایان یک جلد از دفترها نوشته شده است.
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:خراب چشم
گوهر بعدی:بشارت باد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
