هوش مصنوعی: در این شعر، صحنه‌ای از اعدام و مرگ در میدان سکوت توصیف می‌شود. آدم‌های بی‌دفاع به دار آویخته می‌شوند و صحنه‌ای مانند درختانی در سیاهی و مرگ ایجاد می‌کنند. سکوهای افتخار خالی است و عابری که پیامی دارد، خود نیز به نمادی از مرگ و غربت تبدیل می‌شود. لاشخوارها به نشانه‌ی پایان نیافتن نمایش مرگ، بر کرسی نگهبانان می‌نشینند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین سنگین مانند مرگ، اعدام و غربت است که برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است نامناسب یا دشوار باشد. همچنین، استفاده از نمادهای پیچیده و فضای تلخ شعر، درک آن را برای سنین پایین سخت می‌کند.

نمایش ناتمام ...

برای فریدون فرشیان
*
در میدان های سکوت ،
آدم های بی دفاعی را
دار می زدند
و دارها و آدم های آویخته شان
در گاهواره ی مرگ
چون درختی را می نمودند
که در انبوهی از سیاهی ِ مات فرو رفته ،
و در بهاری جاویدان زندگانی می کنند
و سکوهای افتخار
خالی از هر نفر
در لحظه های کور ،
نگاهی سرگردان بود
و عابری که پیامی داشت
و به سوی میدان سکوت می شتافت
خود نیز
درختی خزان زده شد
و شاخه هایش را
میوه های سیاه غربت پوشانید
و چندین لاشخوار
از چوبه های خشکِ دور دست
پرواز کردند
و بر کرسی ِ رنگین نگهبانان نشستند ...
و این نیز خود نمایش را پایان نداد .
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:دشمن و خلق ...
گوهر بعدی:تلخ ماندم ، تلخ ...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.