هوش مصنوعی: این متن به ستایش درویشان و صوفیان می‌پردازد و آنها را به‌عنوان افرادی والامقام، دانا و برتر از پادشاهان و ثروتمندان توصیف می‌کند. درویشان در این شعر به‌عنوان کسانی معرفی شده‌اند که از هوای نفس دوری می‌کنند، به یکدیگر کمک می‌کنند و از اسرار عالم آگاهند. شاعر همچنین تأکید می‌کند که ارزش آنها فراتر از هر توصیفی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات صوفیانه نیاز به دانش ادبی و فلسفی پایه دارد.

شمارهٔ ۳۶

غرض از آدم درویشانند
ورکسی آدمیست ایشانند

نزد این قوم توانگر همت
پادشاهان همه درویشانند

گر بخواهند جهان سرتاسر
از سلاطین جهان بستانند

بجز ایشان که سلیمان صفتند
آن دگر آدمیان دیوانند

دگران چون زن و ایشان مردند
دگران چون تن و ایشان جانند

هریکی قطب بتمکین لیکن
چون فلک گرد زمین گردانند

بارکش چون شترو، مرکب سیر
گر بر افلاک خوهی می رانند

خاک ره گشته ولی همچون آب
هرکجا گرد بود بنشانند

شده بیگانه ز خویشان لیکن
همدگر را بمدد خویشانند

از هوا نقش نگیرند چو آب
زآنکه در وجد بآتش مانند

دامن از خلق جهان باز کشند
وآستین بر دو جهان افشانند

با همه درس کتب بی خبری
تو از آن علم که ایشان دانند

هرچه بر لوح ازل مکتوبست
یک یک از صفحه دل می خوانند

با چنین قوم بنان بخل کنی
ور بجانشان بخری ارزانند

سیف فرغانی در مدحتشان
هرچه گویی تو ورای آنند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵ - قطعه کتب الی (الخدمة) الصاحب الشهید طاب ثراه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.