می پرستی رو به راه توبه کرد
وز گنه جا در پناه توبه کرد

یافت از توبه مقامات بلند
وآمدش صید ولایت در کمند

سالها در کار می بشتافتی
این کرامت از چه خصلت یافتی

گفت هر گاهی که جام می به لب
می نهادم بهر شادی و طرب

کم گذشتی بر ضمیر من که باز
دست خود آرم به جام می فراز

غیر ازین معنی نگشتی در دلم
کز نشاط می دل خود بگسلم

یمن این نیت مرا توفیق داد
صد در دولت به روی من گشاد