هوش مصنوعی: این متن درباره فردی است که از راه گناه به توبه روی می‌آورد و با توبه به مقامات بلند معنوی می‌رسد. او توضیح می‌دهد که هرگاه به نوشیدن می‌پرداخت، به جای لذت‌جویی، قصد شادی و رهایی دل را داشت و همین نیت پاک باعث شد تا توفیق توبه و سعادت را بیابد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که برای درک کامل آن، مخاطب باید از بلوغ فکری و شناختی کافی برخوردار باشد. همچنین، بحث درباره می و توبه ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.

بخش ۱۶ - حکایت آن می پرست که به مراتب کمال پیوست از وی سبب آن پرسیدند گفت این از برکت آن یافتم که هرگز جام می بر لب نیاوردم که بر عزیمت آن بوده باشم که به جام دیگر آلوده گردم

می پرستی رو به راه توبه کرد
وز گنه جا در پناه توبه کرد

یافت از توبه مقامات بلند
وآمدش صید ولایت در کمند

سالها در کار می بشتافتی
این کرامت از چه خصلت یافتی

گفت هر گاهی که جام می به لب
می نهادم بهر شادی و طرب

کم گذشتی بر ضمیر من که باز
دست خود آرم به جام می فراز

غیر ازین معنی نگشتی در دلم
کز نشاط می دل خود بگسلم

یمن این نیت مرا توفیق داد
صد در دولت به روی من گشاد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۵ - در بیان آنکه امضای عزیمت بر ترک گناه در مشیت حق است سبحانه و تعالی اگر امضا کند شکر باید کرد والا عذر باید آورد
گوهر بعدی:بخش ۱۷ - اشارت به خوابی که ناظم در اثنای این دیباچه دیده و تعبیر آن چنانچه خود کرده آرمیده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.