آن موسوس بر لب دریا نشست
تا کند بهر تقرب آبدست

دید دریایی پر از ماهی و مار
چغز و خرچنگش هزار اندر هزار

هر طرف مرغان آبی در شناه
غوطه زن از قعر دریا قوت خواه

گفت دریایی که چندین جانور
گردد اندر وی به صبح و شام در

کی سزد کز وی بشویم دست و روی
شستم اکنون دست خود زین شست و شو

چشمه ای خواهم به سان زمزمی
کوته از وی دست هر نامحرمی

کانچه شد آلوده از آلودگان
فارغند از وی جگر پالودگان