هوش مصنوعی: این متن بیانگر درد و اندوه دل عاشقی است که از فراق معشوق رنج می‌برد. دل او مانند پری در راه معشوق افتاده و با هر وزش باد دگرگون می‌شود. شاعر از معشوق می‌خواهد که به دل بی‌قرار او توجه کند، آن را تسکین دهد و با یاد و نام خود آرامش بخشد. همچنین، از معشوق می‌خواهد که راه‌های معنویت و اسرار نهانی را به او نشان دهد و در مسیر سخن و تحقیق پشتیبانش باشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و احساسی عمیق است که درک آن‌ها ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

بخش ۱۲ - مناجات در اشارت بیقراری شجره دل در مهب ریاح خواطر مختلفه و طلب توفیق تحقیق سخن که ثمره آن شجره است

ای ز اندوه تو پر خون دل ما
دمبدم از تو دگرگون دل ما

دل ما در رهت افتاده پریست
که بر او باد هوا را گذریست

هر دم از جنبش هر باد درشت
پشت آن روی شده رو شده پشت

دایما گر تو قرارش ندهی
بهر خود میل به کارش ندهی

بر در خود ندهی تسکینش
حرف تمکین نکنی تلقینش

بنده جامی که به داغ تو خوش است
به فروغی ز چراغ تو خوش است

یاد خود راحت جانش گردان
نام خود ورد زبانش گردان

به کرم های خودش بینا کن
به ثناهای خودش گویا کن

بر وی ابواب معانی بگشای
ره به اسرار نهانی بنمای

پشتیش باش به توفیق سخن
و آورش روی به تحقیق سخن
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۱ - حکایت عین القضات همدانی که از همه دانی موی می شکافت هر چند چون موی بر خود تافت تا به صحبت غزالی نشتافت سر رشته این کار نیافت
گوهر بعدی:بخش ۱۳ - عقد دوم در شرح سخن که شریف ترین گوهر صدف آدمیت است و لطیف ترین زیور شرف محرمیت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.