هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر درد فراق و امید به وصال معشوق است. شاعر از غم و اندوه خود می‌گوید اما در عین حال، امیدوار به لطف و عنایت معشوق است. او از گرفتاری‌ها و ناامیدی‌های خود سخن می‌گوید اما در نهایت، به توکل و یقین روی می‌آورد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه عمیق است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و زبان شعر کلاسیک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۵۷ - مناجات در کف تضرع گشادن و قدم رجا در میدان توکل نهادن

ای غمت دولت جاوید همه
قرب تو غایت امید همه

به غمت خاطر نومیدان خوش
وز رخت جنت جاویدان خوش

مبتلای من و ماییم هنوز
مانده در خوف و رجاییم هنوز

چون به مایی خود اندر بندیم
به تو بی فضل تو چون پیوندیم

بین گرفتاری و رسوایی ما
برهان ما را از مایی ما

بو که سویت ره و رویی یابیم
وز گلستان تو بویی یابیم

جامی از جان و جهان بگسسته ست
تار امید به لطفت بسته ست

دار پیوندش ازان تار قوی
کن بدل کهنگیش را به نوی

چون شود عقد امیدش محکم
عقده شک ز دلش گردد کم

ساز از سر یقین آگاهش
ده به میدان توکل راهش
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۵۶ - حکایت عتاب کردن حق سبحانه خلیل را علیه الصلوة والسلام و رسیدن آن پیر آتش پرست به دولت اسلام
گوهر بعدی:بخش ۵۸ - عقد هفدهم در توکل که اعتماد است بر کفیل ارزاق و تفویض امر به تدبیر وکیل علی الاطلاق عمت الاؤه و تقدست اسماؤه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.