هوش مصنوعی: این متن به موضوع عشق الهی و رهایی از هوس‌های دنیوی می‌پردازد. شاعر از بیهودگی دنبال کردن مال، جاه و جلال سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها عشق حقیقی و رضای الهی ارزشمند است. او از تلف شدن عمر در پی هوس‌ها ابراز ناراحتی کرده و دعوت می‌کند که باقیمانده عمر را در راه رضای خدا صرف کنیم.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین استفاده از زبان شعر کلاسیک ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

بخش ۱۱۷ - مناجات در انتقال از ارکان دولت به رعایا

ای به راه طلبت سعی کسی
خالی از ترک هوس ها هوسی

آه ازین هیچ کسی ها که ز ماست
بهر این بوالهوسی ها که ز ماست

جان درین هیچ کسی چند کنیم
در هر بوالهوسی چند زنیم

نیست در هیچ هوس بوی بهی
دل ما را ز هوس ساز تهی

بلکه آن را به هوا ساز بدل
به هوایی که بود عشق ازل

نه هوایی که بود میل به مال
یا به نیل شرف جاه و جلال

عمر جامی که متاعیست شگرف
در هواها و هوس ها شده صرف

گر ازان عاریه چیزی مانده ست
یا ازان گنج پشیزی مانده ست

قوتش ده که هوای تو کند
صرف آن بهر رضای تو کند

از رضایت چو بباید نظری
برساند به کسان زان اثری
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۱۶ - حکایت نصیحت قبول کردن عمر عبدالعزیز از غلام خود که خازن بیت المال بود
گوهر بعدی:بخش ۱۱۸ - عقد سی و هفتم در دلالت رعایا چه غایب و چه حاضر به حق شناسی و شکرگزاری سلاطین چه عادل و چه جابر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.